Problemy z włosami i skórą głowy – co włosy mówią o stanie Twojego zdrowia?
Spis treści
- Zdrowotne przyczyny łysienia
- Miniaturyzacja mieszków włosowych – przyczyny i leczenie
- Miniaturyzacja mieszków włosowych – jakie są jej przyczyny?
- Jak walczyć z miniaturyzacją mieszków włosowych?
- Jak zdiagnozować problemy z włosami?
- Łuszczyca skóry głowy
- Skąd się bierze łuszczyca skóry głowy?
- Jak objawia się łuszczyca skóry głowy?
- Czy można wyleczyć łuszczycę skóry głowy?
- Łupież – przyczyny, leczenie, zalecana pielęgnacja włosów
- Łupież to choroba, a nie problem estetyczny
- Sposoby walki z łupieżem
- Pielęgnacja włosów a łupież
- Łamliwość włosów – czy można jej zapobiec?
- Przyczyny łamliwości włosów
- Jak pielęgnować włosy dotknięte łamliwością?
- Łojotok skóry głowy – jak rozpoznać tą przypadłość?
- Jak dochodzi do rozwoju łojotokowego zapalenia skóry?
- Jak pielęgnować skórę głowy dotkniętą nadmiernym łojotokiem?
- Analiza pierwiastkowa włosów – przy problemach nie tylko z włosami
- Jakie możliwości daje analiza pierwiastkowa włosów?
- Kto powinien wykonać analizę pierwiastkową włosów?
- Źródła wiedzy:
Włosy, podobnie jak skóra i paznokcie, podlegają stałej odnowie. Cykliczne zmiany zachodzące w mieszkach włosowych warunkują następujące po sobie procesy: wzrostu włosów, ich wypadania i zastępowania ich nowymi. Prawidłowy przebieg tych procesów zależy m.in. od odpowiedniego poziomu hormonów, właściwego funkcjonowania układu odpornościowego, a także dostarczenia składników odżywczych wraz z dietą. W przebiegu wielu zaburzeń zdrowotnych dochodzi do pogorszenia kondycji włosów – warto zatem przyjrzeć się swoim włosom jako potencjalnym wskaźnikom stanu zdrowia. Czego możemy się dowiedzieć? Jakie problemy z włosami pojawiają się najczęściej?
Zdrowotne przyczyny łysienia
Najbardziej problematycznym, a zarazem najszybciej zauważalnym problemem z włosami jest ich nadmierne wypadanie, które prowadzić może przerzedzenia fryzury, a nawet łysienia. Przyczyn łysienia jest bardzo dużo – od banalnych, takich jak noszenie zbyt ciasnej gumki do włosów, aż po poważne zaburzenia zdrowotne. O jakich problemach ze zdrowiem może świadczyć wypadanie włosów?
Obecnie jedną z najczęstszych przyczyn łysienia są zaburzenia hormonalne; mieszki włosowe podlegają bezpośredniemu wpływowi żeńskich i męskich hormonów płciowych. Androgeny powodują miniaturyzację mieszków włosowych i łysienie, natomiast estrogeny wzmacniają włosy i hamują ich wypadanie. W przebiegu schorzeń z wysokim poziomem męskich hormonów płciowych dochodzi do rozwoju tzw. łysienia androgenowego. Łysienie to ma charakter całkowitej utraty włosów u mężczyzn i znacznego przerzedzenia fryzury u kobiet. W przypadku panów łysienie androgenowe ma często podłoże genetyczne, u kobiet może towarzyszyć menopauzie, odstawieniu antykoncepcji hormonalnej czy zespołowi policystycznych jajników. Ten typ łysienia wymaga przede wszystkim wyrównania gospodarki hormonalnej, ponadto miejscowo można stosować leki pobudzające krążenie krwi na skórze głowy, co prowadzi do odżywienia i dotlenienia mieszków włosowych.
Kolejną wymagającą leczenia przyczyną łysienia jest proces autoimmunologiczny, w przebiegu którego rozwija się przewlekły stan zapalny. Układ immunologiczny błędnie rozpoznaje mieszki włosowe jako obce struktury i syntetyzuje przeciwko nim przeciwciała, co niszczy cebulki włosów i generuje wypadanie włosów. Daje to charakterystyczny obraz łysienia plackowatego – włosy wypadają na obszarach przypominających kształtem i wielkością monetę. Leczenie łysienia plackowatego polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych.Kolejnym schorzeniem skutkującym zauważalnymi problemami z włosami może być niedoczynność tarczycy. Spowolnieniu ulega wtedy synteza aminokwasów budujących macierz włosa, co skutkuje osłabieniem włosów, ich łamliwością i rzadkimi włosami.
Miniaturyzacja mieszków włosowych – przyczyny i leczenie
Za zdrowie i piękny wygląd włosów odpowiada to, czego nie widzimy – czyli mieszki włosowe i to, jak one funkcjonują. Widoczna ponad skórą część włosa jest martwa – to łodyga włosa, w której nie zachodzą żadne procesy metaboliczne, brak jest procesów regeneracyjnych czy podziałów komórkowych. Jedyną żywą częścią włosa jest cebulka włosowa, która „zakotwiczona” jest w skórze za pośrednictwem mieszka włosowego. Gdy mieszki włosowe nie funkcjonują prawidłowo, odbija się to niekorzystnie na kondycji włosów.
Miniaturyzacja mieszków włosowych – jakie są jej przyczyny?
Zmianą, która wpływa negatywnie na stan włosów jest miniaturyzacja mieszków włosowych. Zmniejsza się wtedy średnica mieszka włosowego, co skutkuje spowolnionym wzrostem włosa, jego ścieńczeniem, a nawet wypadaniem. Fryzura przerzedza się wówczas na skutek utraty włosów lub zmniejszenia gęstości włosów. Miniaturyzacja mieszków włosowych prowadzi do rozwoju łysienia androgenowego, dotykającego osoby obu płci.
Za miniaturyzację mieszków włosowych odpowiada zbyt wysoka aktywność enzymu 5 – alfa – reduktazy. Enzym ten warunkuje przemianę testosteronu (męskiego hormonu płciowego) w aktywną pochodną dihydrotestosteron DHT. Związek ten oddziałuje na receptory zlokalizowane w obrębie mieszków włosowych, prowadząc do osłabienia i zmniejszenia mieszków włosowych. Stopień destrukcji mieszków włosowych zależy od ilości receptorów dla DHT oraz wrażliwości mieszków na działanie hormonu. Obie te kwestie mają charakter indywidualny.
Łysienie androgenowe to odwracalna postać łysienia, która zazwyczaj nie stwarza problemów diagnostycznych. U mężczyzn pojawia się najczęściej między 20. a 30. rokiem życia; najpierw zauważalne są zakola w okolicy skroniowej, a następnie – utrata włosów także w przedniej i środkowej części głowy. Z kolei u kobiet nie dochodzi do całkowitej utraty włosów, a jedynie znacznego ich przerzedzenia. Ponadto łysieniu androgenowemu u kobiet towarzyszą inne objawy nadmiaru androgenów – trądzik oraz owłosienie typu męskiego na ciele (na brzuchu, plecach, piersiach).
Jak walczyć z miniaturyzacją mieszków włosowych?
Terapia łysienia androgenowego wymaga unormalizowania poziomu androgenów we krwi. W tym celu u kobiet stosowane są doustne leki hormonalne, a u mężczyzn stosowane są leki hamujące konwersję testosteronu do DHT (finasteryd). Nie mniej ważne są preparaty stosowane miejscowo na skórę głowy, które mają na celu pobudzenie krążenia krwi w skórze głowy. Skutkuje to lepszym dotlenieniem i odżywieniem mieszków włosowych. Najczęściej w tym celu stosowany jest 3 lub 5% roztwór zawierający minoksydyl bądź amineksyl.
Wspomagająco warto wykonywać masaże skóry głowy, a także zadbać o dietę wzmacniającą mieszki włosowe. W celu zahamowania aktywności 5 – alfa – reduktazy warto spożywać nienasycone kwasy tłuszczowe, takie jak ALA, GLA – znajdziemy je w tłoczonym na zimno oleju lnianym, oleju z wiesiołka, ogórecznika, nasionach chia. Warto dostarczać ponadto fitoestrogenów (te występują w soi, kiełkach lucerny, siemieniu lnianym), a także sięgać po rozgrzewające przyprawy pobudzające krążenie krwi (cynamon, imbir, kurkuma).
Terapia łysienia androgenowego trwa wiele miesięcy; oczekując na jej efekty można zamaskować przerzedzenie włosów stosując keratynowe mikrowłókna do włosów. Tego typu preparat optycznie zagęszcza włosy i dedykowany jest codziennemu stosowaniu.
Jak zdiagnozować problemy z włosami?
Nie zawsze wypadanie włosów, ich przesuszenie czy łamliwość są oznaką poważniejszych problemów ze zdrowiem. Niekiedy przerzedzone włosy towarzyszą niewłaściwej pielęgnacji, stresowi, źle zbilansowanej diecie. Najpewniejszym sposobem na zdiagnozowanie przyczyny pogorszenia kondycji włosów jest wizyta u trychologa, czyli specjalisty od włosów i skóry głowy. Trycholog wykonuje badanie trychologiczne, czyli mikroskopowe oględziny włosów, a także mieszków włosowych. Ponadto zlecić może wykonanie badań hormonalnych, morfologii krwi czy poziomu niektórych witamin i minerałów. Pomoże to jednoznacznie określić ewentualne problemy ze zdrowiem i wdrożenie odpowiedniej terapii, co z pewnością przyczyni się do zagęszczenia fryzury oraz przywróceniu włosom siły i blasku.
Łuszczyca skóry głowy
Łuszczyca to jedna z najczęstszych dermatoz o przewlekłym charakterze. Najczęściej dotyczy skóry ciała, ale możliwe jest także jej wystąpienie na owłosionej skórze głowy. Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, ma jednak nawrotowy charakter. Jakie są przyczyny łuszczycy skóry głowy? I jak objawia się ta choroba?
Skąd się bierze łuszczyca skóry głowy?
Łuszczyca to choroba skóry o charakterze autoimmunologicznym. Oznacza to, że nasz układ immunologiczny atakuje własne tkanki – a w przypadku łuszczycy obiektem tego ataku jest skóra. Przyczyny łuszczycy są bardzo zróżnicowane – odpowiadać mogą one zarówno za zainicjowanie choroby, jak i jej nawroty.
Najważniejsze czynniki generujące łuszczycę to:
- stres
- palenie papierosów
- mechaniczne, chemiczne i termiczne podrażnienia skóry głowy
- zakażenia wirusowe i bakteryjne
- stosowanie niektórych leków: glikokortykosteroidów, beta – blokerów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych, salicylanów
- współwystępowanie chorób przewlekłych i autoimmunologicznych
Podobnie, jak w przypadku pozostałych chorób autoimmunologicznych, najważniejszym czynnikiem generującym jest nieregularny i stresujący tryb życia. Ogromne znaczenie mają także predyspozycje genetyczne – ryzyko wystąpienia choroby u dziecka rodziców chorych na łuszczycę wynosi ponad 70%.
Jak objawia się łuszczyca skóry głowy?
Zmiany łuszczycowe na skórze głowy są dość charakterystyczne. Wynikają one z zaburzenia prawidłowego cyklu różnicowania naskórka. Prawidłowo trwa on 28 – 30 dni, natomiast w przebiegu łuszczycy zostają one skrócone do zaledwie 4 dni. Konsekwencją takiego zaburzenia cyklu życiowego skóry jest nadmierne jej łuszczenie. Objawy łuszczycy skóry głowy to przede wszystkim niewielkie grudki, z czasem przybierające postać powiększających się tarczek. Ostatecznie powierzchnię zmian skórnych pokrywa biała, srebrzysta łuska. Ostatecznie średnica zmian łuszczycowych sięga kilku centymetrów.
W obrębie zmian łuszczycowych pojawia się świąd, ból, mogą pojawiać się wypadające włosy. Ponadto często pojawiają się zmiany skórne na całym ciele, zwłaszcza łokciach i kolanach, okolicy lędźwiowo – krzyżowej czy płytce paznokciowej.
Czy można wyleczyć łuszczycę skóry głowy?
Leczenie łuszczycy skóry głowy polega zarówno na leczeniu objawowy, jak i przyczynowym. Przede wszystkim stosowane są miejscowe preparaty złuszczające martwy naskórek, a także nawilżające skórę głowy. Najczęściej stosowane są preparaty z kwasem salicylowym, dziegciami, witaminą D, steroidami czy cygnoliną. Skutecznym uzupełnieniem terapii łuszczycy jest fototerapia, czyli połączenie kuracji dziegciami z naświetlaniem zmian skórnych promieniowaniem UV. W ciężkich przypadkach łuszczycy konieczna jest hospitalizacja i zaawansowane leczenie ogólnoustrojowe. Wtedy stosowane są doustne retinoidy, hydroksymocznik oraz leki immunosupresyjne.
Standardowo terapia łuszczycy trwa około 8 tygodni, przy czym konieczne jest okresowe stosowanie leków w celu zapobiegania nawrotom. Kluczowe znaczenie ma jednak zdrowy, uregulowany tryb życia, unikanie stresu oraz podrażnień skóry głowy. Bardzo ważne jest także stosowanie odpowiednich kosmetyków do pielęgnacji skóry głowy, delikatne ich mycie i szczotkowanie oraz unikanie suszenia przy użyciu wysokich temperatur.
Łupież – przyczyny, leczenie, zalecana pielęgnacja włosów
Jedną z najczęstszych dolegliwości dotykających skóry głowy jest łupież. Schorzenie to może powodować dyskomfort w postaci świądu skóry, ponadto wpływa negatywnie na samoocenę, łupież postrzegany jest bowiem jako poważny problem natury estetycznej. Łupież nie powinien być bagatelizowany, gdyż nieleczony może prowadzić do rozwoju przewlekłego stanu zapalnego skóry, a także przerzedzenia włosów na skutek nadmiernego wypadania włosów.
Łupież to choroba, a nie problem estetyczny
Większości z nas łupież kojarzy się jedynie z pojawieniem się charakterystycznych białych płatków na głowie, które opadają na ramiona i plecy. W rzeczywistości łupież to choroba grzybicza skóry, która najczęściej wywoływana jest przez grzyby Malassezia furfur. Stanowią one fizjologiczną florę naszej skóry i w warunkach prawidłowego jej funkcjonowania nie dają one objawów chorobowych. Jeśli jednak dojdzie do zaburzenia równowagi skóry, grzyby rozwijają się w niekontrolowany sposób.
Czynniki generujące powstanie łupieżu to m.in.:
- nieodpowiednia dieta
- stosowanie kosmetyków podrażniających skórę głowy
- narażenie włosów na działanie wysokiej temperatury i wilgotności
- zaburzenia hormonalne
Łupież może ponadto towarzyszyć innym schorzeniom skóry głowy, np. alergiom, łuszczycy, łojotokowemu zapaleniu skóry czy egzemie.
Grzyby Malassezia furfur najczęściej powodują łupież suchy, który objawia się pojawieniem suchych, drobnych, białych łusek. Rzadziej spotkany jest tzw. łupież mokry, czyli występowanie żółtawych, dużych łusek przylegających do skóry głowy; tej postaci łupieżu często towarzyszy świąd skóry głowy. Nieleczony łupież prowadzi do powstania łojotokowego zapalenia skóry, nierzadko towarzyszą mu także przerzedzone włosy. Łupieżu można się bez trudu pozbyć – wystarczy odpowiednia pielęgnacja włosów oraz stosowanie preparatów przeciwgrzybiczych.
Sposoby walki z łupieżem
Podstawą leczenia łupieżu jest miejscowe stosowanie leków przeciwgrzybiczych, które najczęściej dostępne są w postaci szamponów do włosów. Takie specjalistyczne kosmetyki można nabyć w aptece. Ich regularne stosowanie pozwala pozbyć się przyczyny łupieżu, czyli namnażającego się w nadmiarze grzyba. Niekiedy stosowane są także preparaty łagodzące objawy łupieżu, które wykazują działanie keratolityczne, czyli złuszczają zrogowaciałą skórę głowy oraz przeciwłojotokowe, a zatem regulujące aktywność gruczołów łojowych i wydzielanie sebum.
Poza stosowaniem specjalistycznych preparatów o działaniu leczniczym, ważną rolę w leczeniu łupieżu odgrywa właściwa pielęgnacja włosów. Do codziennego stosowania zalecane są delikatne szampony ziołowe, nie zawierające alkoholu czy innych substancji drażniących. Warto ograniczyć stosowanie kosmetyków bez spłukiwania, takich jak maski czy odżywki, które mogą obciążać skórę głowy. Doskonale sprawdzą się ziołowe płukanki z rumianku, nagietka, łopianu czy tymianku. Na skórę głowy można ponadto aplikować olejek herbaciany o działaniu przeciwzapalnym i antyseptycznym, a także olejek rozmarynowy czy rycynowy.
Pielęgnacja włosów a łupież
W przypadku łupieżu należy zadbać zarówno o odpowiednie leczenie skóry głowy, jak i pielęgnację i wzmacnianie włosów. Podstawą leczenia łupieżu jest stosowanie specjalistycznych szamponów przeciwłupieżowych, zawierających substancje o działaniu przeciwgrzybiczym. Nie trzeba jednak rezygnować ze stosowania szamponu pielęgnacyjnego. Jak to pogodzić? Szamponu leczniczego używaj raz – dwa razy w tygodniu, a na co dzień myj włosy łagodnym szamponem ziołowym. Nie musisz także rezygnować z odżywiania włosów – możesz aplikować na włosy maski i odżywki, zarówno drogeryjne, jak i te domowej roboty. Najlepiej, gdy wykazują one działanie nawilżające. Takich kosmetyków nie nakładajmy jednak na skórę głowy, a na dolną połowę długości włosów.Nie należy jednak zapominać o skórze głowy – idealnie sprawdzą się naturalne wcierki o działaniu łagodzącym, nawilżającym, przeciwzapalnym. Wypróbuj wcierki z biosiarki (do zakupienia w sklepach z półproduktami kosmetycznymi), kozieradki, łopianu, tataraku, szałwii, pokrzywy i skrzypu czy olejku z drzewa herbacianego.
Pamiętaj, aby nie przegrzewać skóry głowy, a także zadbać o dietę obfitującą w nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy z grupy B i cynk.
Łamliwość włosów – czy można jej zapobiec?
Łamliwość i wykruszanie włosów to bardzo częsty problem, najczęściej towarzyszący nadmiernemu przesuszeniu włosów. Na skutek działania wielu czynników dochodzi do uszkodzenia struktury włosów oraz ich łamania się na różnej długości. Jest to problem znacznie bardziej zaawansowany niż rozdwajanie się końcówek, które wystarczyłoby po prostu podciąć. Włosy wyglądają na zaniedbane, mają tendencję do puszenia się. Trudno jest je zdyscyplinować oraz poprawić ich kondycję. Włosy są bowiem tworami martwymi i nie mają zdolności do regeneracji. Lepiej zatem zapobiegać ich zniszczeniu niż borykać się z widocznymi na całej długości włosów uszkodzeniami ich struktury, prowadzącymi do przerzedzania włosów.
Przyczyny łamliwości włosów
Podstawowe przyczyny łamliwości włosów to zaburzenie integralności lipidowego płaszcza ochronnego, a także mechaniczne uszkodzenie struktury włosów. Fizjologiczne natłuszczenie włosów zapewnia ich ochronę przed szkodliwym działaniem promieniowania UV, wysokich i niskich temperatur, utratą wilgotności. A takie natłuszczenie możliwe jest dzięki pracy gruczołów łojowych na skórze. Zaburzenie sekrecji sebum prowadzi do przesuszenia skóry głowy i włosów, czyniąc je podatnymi na szkodliwe działanie czynników zewnętrznych. Włosy pozbawione ochronnej warstwy natłuszczającej narażone są na nadmierną utratę wody i białek z macierzy włosa.
Łamliwości włosów sprzyja także ich uszkodzenie mechaniczne. Suszenie, stylizowanie gorącym powietrzem, gwałtowne rozczesywanie poplątanych włosów, rozjaśnianie włosów – wszystko to może naruszać integralność macierzy włosa. Wśród przyczyn łamliwości wymienić należy także:
- stosowanie kosmetyków zawierających alkohol, parabeny, SLS czy konserwanty
- palenie papierosów i nadużywanie alkoholu
- stres
- niedobory pokarmowe, a zwłaszcza dieta uboga w kwas pantotenowy, kwasy omega 3, cynk czy magnez
- atopowe zapalenie skóry
- niedoczynność tarczycy i inne zmiany hormonalne
- niewystarczające nawodnienie organizmu.
Jak pielęgnować włosy dotknięte łamliwością?
Włosy z tendencją do łamania muszą być traktowane z dużą ostrożnością. Są bowiem podatne na dalsze przesuszenie oraz wykruszanie. Nie należy myć włosów zbyt często, zaś do pielęgnacji włosów należy stosować łagodne szampony ziołowe o naturalnym składzie. Włosy należy bardzo delikatnie rozczesywać, nie pocierać ich mocno ręcznikiem. W celu odżywienia włosów warto jest stosować maski i odżywki zawierające witaminy A i E, ceramidy, olejki roślinne, kwas hialuronowy. Można także wcierać zawartość kapsułek z witaminą A+E na głowę – zapobiegnie to przesuszeniu skóry głowy. Zalecane jest oczywiście unikanie suszarki, lokówki czy wykonywania inwazyjnych zabiegów chemicznych.
Warto zadbać także o dietę bogatą w ryby, orzechy, nierafinowane oleje roślinne, zielone liście warzyw, awokado. Wypijać należy ponadto minimum 1,5 – 2 litry wody mineralnej dziennie. Nie należy także zapominać o regularnym podcinanie końcówek włosów.
Łojotok skóry głowy – jak rozpoznać tą przypadłość?
Skóra głowy to obszar ciała wyróżniający się bardzo dużym zagęszczeniem mieszków włosowych, a także gruczołów łojowych. Wydzielana przez gruczoły łojowe wydzielina określana jest mianem sebum lub łoju. Sebum pełni ważne funkcje fizjologiczne – wchodzi w skład płaszcza lipidowego skóry, zapewniając naturalną ochronę skórze. Jeśli jednak dojdzie do nadmiernej aktywacji gruczołów łojowych, zaburzona zostaje równowaga skóry i może dojść do rozwoju łojotokowego zapalenia skóry.
Jak dochodzi do rozwoju łojotokowego zapalenia skóry?
Gruczoły łojowe na skórze głowy pracują z intensywnością, która stanowi indywidualną cechę każdej osoby. Praca tych gruczołów regulowana jest m.in. poziomem hormonów płciowych, wiekiem, sposobem odżywiania, warunkami środowiskowymi a także mechanicznym drażnieniem skóry.
Czynniki sprzyjające nadmiernej aktywności gruczołów łojowych to m.in.:
- stres
- nieprawidłowa higiena skóry głowy
- zaburzenia hormonalne
- spadek odporności
- przebywanie w przegrzanych pomieszczeniach
- podrażnienie skóry głowy przez kosmetyki
- nadmierna kolonizacja skóry głowy grzybami drożdżopodobnymi
Jak rozpoznać nadmierny łojotok skóry głowy i towarzyszący mu stan zapalny? Podstawowym objawem jest nadmierne przetłuszczanie się skóry głowy, zaczerwienienie skóry głowy, świąd i pieczenie. Na skórze głowy zauważalne są twarde łuski powstające na skutek nadmiernego złuszczania się naskórka, ponadto pojawiają się wypadające włosy.
Jak pielęgnować skórę głowy dotkniętą nadmiernym łojotokiem?
Łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie o przewlekłym i nawracającym, a zatem bardzo ważna jest systematyczna pielęgnacja skóry głowy. Równie ważne jest określenie przyczyny nadmiernego łojotoku – niekiedy takie zaburzenie jest bowiem manifestacją ogólnoustrojowej choroby. Wymagana jest zatem konsultacja z dermatologiem. Podstawą pielęgnacji skóry głowy dotkniętej łojotokiem jest jej regularne oczyszczanie. Do mycia skóry głowy powinny być stosowane szampony dedykowane skórze z nadmiernym łojotokiem. Zawierają one związki o działaniu złuszczającym, przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym oraz łagodzącym stany zapalne skóry. Zalecane jest także wykonywanie regularnych peelingów skóry głowy.
W przypadku znacznie nasilonego łojotoku konieczne jest zastosowanie miejscowych preparatów leczniczych. Stosowane są:
- leki przeciwzapalne (najczęściej leki sterydowe)
- leki przeciwgrzybicze (siarka, selen, dziegieć, cyklopiroksolamina)
- leki złuszczające (kwas salicylowy)
- preparaty nawilżające (mocznik)
- leki przeciwświądowe (antyhistaminowe)
A czy można zapobiec nawrotom łojotokowego zapalenia skóry? Profilaktyka tego schorzenia sprowadza się oczywiście do regularnego oczyszczania skóry głowy, a także unikania stresu oraz odpowiednia dieta. Unikać należy spożywania źródeł węglowodanów prostych (słodyczy, białego pieczywa, makaronów), potraw smażonych oraz nabiału.
Analiza pierwiastkowa włosów – przy problemach nie tylko z włosami
Dziś każdy z nas posiada elementarną wiedzę na temat zdrowia – dbamy o dietę, coraz częściej wykonujemy badania profilaktyczne, korzystamy z najnowszych osiągnięć medycyny. Jednym z ciekawszych badań dostępnych dla każdego z nas jest analiza pierwiastkowa włosów. Ta innowacyjna metoda diagnostyczna umożliwia kompleksową ocenę stanu zdrowia, nie ograniczając się wyłącznie do kondycji włosów.
Jakie możliwości daje analiza pierwiastkowa włosów?
Analiza pierwiastkowa włosa to nieinwazyjna metoda diagnostyczna, która ocenia poziom 24 pierwiastków niezbędnych oraz 5 toksycznych we włosie. Dlaczego akurat w tej tkance? Gdyż zawartość składników mineralnych w macierzy włosa odpowiada ich poziomowi w organizmie, a jednocześnie jest bardziej wiarygodna niż oznaczenie poziomu pierwiastków we krwi, gdyż stężenia minerałów mogą wykazywać okresową zmienność. We włosach są natomiast kumulowane w sposób ciągły, co daje wgląd w ich poziom w organizmie w przeciągu ostatnich tygodni.
Analiza pierwiastkowa włosów umożliwia określenie poziomu następujących pierwiastków: sód, potas, wapń, cynk, fosfor, żelazo, mangan, miedź, mangan, selen, nikiel, chrom, molibden, srebro, kobalt, krzem, jod, cyna, siarka, wanad, stront, bor, lit, bar. Ponadto oznaczany jest poziom pierwiastków toksycznych, takich jak arsen, glin, rtęć, ołów czy kadm.
Badanie polega na pobraniu próbki włosów i ich analizie. Wynik przedstawiany jest w postaci graficznych wyników przedstawiających poziom pierwiastków, jak i indywidualnych zaleceń żywieniowych, które pomóc mają w normalizowaniu poziomu pierwiastków we krwi. Koszt badania to około 300 zł.
Kto powinien wykonać analizę pierwiastkową włosów?
Analiza pierwiastkowa włosów umożliwia ocenę kondycji włosów i może pomóc w określeniu przyczyny osłabienia i wypadania włosów. Bardzo często za osłabieniem włosów stoją bowiem niedobory pokarmowe. Ale analiza pierwiastkowa włosów umożliwia bardziej kompleksową ocenę stanu zdrowia całego organizmu.
Wykonanie analizy pierwiastkowej włosów zalecane jest:
- kobietom w ciąży i karmiącym piersią
- sportowcom
- osobom na diecie odchudzającej
- osobom cierpiącym na choroby przewlekłe, które stosują dietoterapię
- osobom, u których pojawiły się objawy mogące sugerować niedobory pokarmowe: wypadanie włosów, łamliwość paznokci, osłabienie, bóle i zawroty głowy, męczliwość mięśni, rozdrażnienie
Wynik analizy pierwiastkowej włosa umożliwiają zidentyfikowanie już obecnych niedoborów pokarmowych lub oszacować ryzyko ich wystąpienia, wdrożyć odpowiednie zalecenia żywieniowe i zapewnić spersonalizowaną profilaktykę licznych schorzeń. Jednocześnie zaburzenia poziomu poszczególnych pierwiastków mogą nasunąć podejrzenie poważnych schorzeń, co umożliwi wykonanie pogłębionej diagnostyki. Mowa chociażby o zaburzeniach funkcji tarczycy czy nadnerczy, nadciśnieniu, niedokrwistości, zaburzeń płodności.
Źródła wiedzy:
https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/dermatologia/lojotok-choroba-skory-glowy-jak-rozpoznac-i-leczyc-lojotok-aa-NhrE-yRtJ-cL2C.html
https://www.medme.pl/artykuly/lupiez-tlusty-czy-suchy-poznaj-objawy-roznice-i-sposoby-leczenia,67217.html
Od dziecka interesowały mnie fryzury i stylizacje włosów. Swoje życie zawodowe związałam ze swoją pasją. Od prawie 10 lat zajmuję się zagadnieniami związanymi z pielęgnacją włosów, ich wypadaniem czy metodami ich wzmacniania. Dzięki współpracy z Dr Hair mogę podzielić się swoimi doświadczeniami oraz wiedzą.